Rehabilitacja to proces leczenia nakierowany na przyspieszenie procesu naturalnej regeneracji i zmniejszenia fizycznych i psychicznych następstw choroby lub urazu. To jedna z najprężniej rozwijających się gałęzi nauk medycznych w dzisiejszych czasach. Rehabilitacja stosuje różnorakie metody wspomagania rekonwalescencji pacjenta, od kontrolowanej aktywności ruchowej po zabiegi z wykorzystaniem wysokich lub niskich temperatur. To właśnie o nich opowiemy w tym artykule.

Czym jest zimnolecznictwo i jakie zabiegi obejmuje?

Zimnolecznictwo to metoda fizykoterapii, której celem jest chwilowe odprowadzenie ciepła z ciała. Stosuje się ją w celu leczenia obrzęków i łagodzenia dolegliwości po urazie lub w fazie ostrej schorzenia. Oto, jakie zabiegi zaliczamy do zimnolecznictwa:

Krioterapia miejscowa

W trakcie krioterapii miejscowej powierzchnia zabiegowa (na przykład spuchnięta kostka) jest dotykana oziębionym powietrzem, dwutlenkiem węgla lub tlenkiem azotu. Takie działanie, łagodzi ból, czy to związany z niedawnym urazem, czy pojawiający się po ćwiczeniach rehabilitacyjnych.

Krioterapia ogólna

Pacjent odbywający krioterapię ogólną wchodzi do zimnej komory kriogenicznej ubrany jedynie w bieliznę, rękawiczki i nauszniki. Zabieg trwa krótko, ale dając efekt głębokiego przekrwienia, wzmacnia odporność i dostarcza niezbędnych składników odżywczych do tkanek zmienionych chorobowo. Zachodzi tutaj reguła Dastre-Morata. Mówi ona o tym, że podczas kiedy zewnętrzne naczynia skórne kurczą się, wewnętrzne naczynia krwionośne rozszerzają się i doprowadzają więcej krwi do wymagających regeneracji narządów.

Czym jest ciepłolecznictwo i jakie zabiegi obejmuje?

Ciepłolecznictwo w celach terapeutycznych dostarcza całemu ciału lub wybranym tkankom ciepła. Ciepło sprzyja leczeniu schorzeń dotykających nerwy, które nie przepadają za niskimi temperaturami.

Może być także aplikowane przed masażem lub ćwiczeniami rehabilitacyjnymi, by rozluźnić mięśnie, zwiększyć ich zakres ruchu i tym samym podnieść skuteczność zaplanowanej kinezyterapii. Oto, jak działają wybrane zabiegi, które określamy jako ciepłolecznicze:

Sauna

Sauna to pokój o podwyższonej temperaturze, w której przebywamy około kwadransa. Może być parowa lub fińska (tak zwana sucha sauna). Jej działanie poprawia kondycję skóry, która poprzez gruczoły potowe zaczyna pozbywać się zbędnych metabolitów. Kilkukrotne saunowanie podczas tej samej sesji terapeutycznej stymuluje pracę układu krwionośnego, zwiększa pojemność minutową serca i odżywia w ten sposób zmęczone po ćwiczeniach mięśnie. Przynosi dużą ulgę sportowcom, którzy nie mają zdrowotnych przeciwwskazań do stosowania tej praktyki.

Najnowocześniejszą formą sauny parowej jest ozonowa kabina do rehabilitacji. Nie ma ona już postaci wydzielonego pokoju, jest jednoosobowym urządzeniem, w którym można wygodnie położyć się lub usiąść na fotelu. Kabina zamykana jest pokrywą tak, by na zewnątrz pozostawała jedynie głowa przebywającej w niej osoby.

Temperaturę w kabinie do rehabilitacji z ozonem ustawia się w zakresie od 34 do 42 stopni Celsjusza a sam zabieg może trwać od 10 do 40 minut. Po ukończeniu sesji w kabinie ozonowej należy odczekać kilka minut, by organizm na nowo przyzwyczaił się do normalnej temperatury otoczenia. Ciało warto osuszyć ręcznikiem i wypić szklankę wody.

Sauna ozonowa to połączenie odprężającego ciepłolecznictwa z antyseptycznymi zaletami ozonu. Takie rozwiązanie zwiększa sprawność układu odpornościowego i stymuluje go do walki z atakującymi organizm drobnoustrojami. Zwiększa również produkcję endorfin, które pomagają osiągnąć pacjentowi lepsze samopoczucie.

Parafinoterapia

Parafina to mieszanina stałych alkanów wydzielana między innymi z ciężkich frakcji ropy naftowej. W ciepłolecznictwie stosuje się ze względu na wysoką pojemność cieplną i powolne uwalnianie temperatury. Kąpiel parafinowa jest zabiegiem odżywczym regenerującym dłonie, stopy i paznokcie. Leczy spękaną i szorstką skórę, do tego uelastycznia ją i wspomaga wchłanianie stosowanych później kosmetyków. Parafina ma zastosowanie w leczeniu neuralgii.

Lampy infra-red lub bioptron z filtrem czerwonym

Stosowane w ciepłolecznictwie lampy są w stanie punktowo poddać zmienione chorobowo miejsce działaniu wysokiej temperatury. Naczynia krwionośne w skórze rozszerzają się pod wpływem ciepła, dzięki czemu krew dostarcza do tkanek związki odżywcze i wypłukuje toksyny powodujące stan zapalny, obrzęk i ból. Lampy ogrzewające ciało stosuje się przy terapii przewlekłego zapalenia zatok, przez które pacjentowi dokucza uporczywy ból głowy.